Odkształcenie stóp Valgus jest najczęściej wrodzone. Jednak w niektórych przypadkach - z porażeniem, traumatyczne zmiany - mogą pojawić się już w dojrzałym okresie życia. Głównymi objawami patologii są ból w obszarze stóp i mięśni dolnej części nogi, widoczne naruszenie kształtu stóp, a także zmiana chodu. Rozpoznanie choroby przeprowadza się za pomocą badania klinicznego, X -Ray, elektromiografii itp. Leczenie obejmuje metody zachowawcze i chirurgiczne. Jednak właściwa skuteczność obserwuje się tylko w operacjach rekonstrukcyjnych.
Co to za dolegliwość?
Deformacja Valgus jest krzywizną stopy, charakteryzującą się spłaszczeniem łuku podłużnego. Zazwyczaj wewnętrzna krawędź stopy jest obniżona („krople"), a pięta się okazuje.
Stopa osoby, na mocy swojej lokalizacji, nabiera presji całej masy ludzkiego ciała. Z tego powodu ma specjalną strukturę anatomiczną, która umożliwia amortyzację, równoważenie i stabilizowanie ruchów. Jednak ważnym elementem wdrażania tych zadań jest poprawna forma stop.
Obecnie najważniejszym problemem traumatologii i ortopedii jest deformacja kalgusa stopy. Spotkanie szacuje się na 30–58%, gdzie 2/3 przypadków stanowi wrodzone zaburzenia.
Patologia jest w dużej mierze znacząca społecznie, ponieważ obejmuje wszystkie grupy wiekowe populacji, a także pomaga ograniczyć kolumnę kręgosłupa, wczesny rozwój osteochondrozy i artrozy stawów kończyn dolnych.
Kiedy weźmiesz stopy (jeśli spojrzysz na nie z tyłu), na poziomie kostki powstaje deformacja podobna do X: kostki mają kontakt, podczas gdy pięty znajdują się w odległości 5-6 centymetrów od siebie.
Najczęściej patologia ma charakter wrodzony i jest zdiagnozowany u dzieci z powrotem w szpitalu (lub bezpośrednio po rozpoczęciu chodzenia). Podobny stan jest dostosowywany do 5 lat, po czym (przy braku odpowiedniego leczenia) dziecko rozwija płaskie stopy.
Dlaczego to się pojawi?
Uważa się, że głównym przyczyną pojawienia się deformacji kalgusa stopy jest nieodpowiednia funkcja tylnego mięśnia piszczelowego lub osłabienie aparatu więzadła.
Dzisiaj wyróżniają się inne czynniki w rozwoju patologii:
- Wrodzone nieprawidłowości z nieprawidłową lokalizacją kości stóp lub skrócenie ścięgien (pionowa kość pamięci RAM, ścięgno z krótkim stosem);
- Zaburzenia postawy, gdy deformacja stóp kompensuje krzywiznę kolumny kręgosłupa;
- Urazy traumatyczne (złamania kości stóp, dolne nogi, biodra lub kolano, pęknięcia aparatu więzadła i ścięgien);
- Paraliż (unieruchomienie) z powodu uszkodzenia układu nerwowego w przypadku zapalenia mózgu, zapalenia poliomyelit, udaru mózgu, naruszenia stopu mózgowo -rdzeniowego dla przepuklin itp. ;
- Skurcz (stały skurcz) mięśni dolnej części nogi;
- Choroby jednoczesne: patologia układu kostnego z witaminą D (krzywicy), cukrzycą, osteoporozą (zmniejszenie gęstości kości), upośledzone tarczycy i przytarczyce itp. ;
- Zwiększona masa ciała, w tym szybki przyrost masy w menopauzie lub podczas ciąży.
Rozwój patologii jest również ułatwiony przez niepoprawnie wybrane buty lub nadmierną korekcję stóp klubowych w dzieciństwie.
Stopień i stadium choroby
Istotność patologii (moc manifestacji) jest podzielona przez stopnie:
- Światło o wysokości sklepienia 1, 5-2 centymetra i kąt nachylenia pięty do 15 stopni;
- Średnia, gdy łuk jest spłaszczony do 1 centymetra, a kąt maleje do 10 stopni;
- Ciężki na wysokości sklepienia do 0, 5 cm, a kąt nachylenia pięty wynosi 5 stopni.
W zależności od zaangażowania niektórych struktur wyróżnia się następujące etapy krzywizny:
- Nie ma deformacji kości, ból jest określany na wewnętrznej powierzchni kostki (w obszarze mocowania tylnego mięśnia piszczelowego);
- Krzywizna jest lekka, pięta jest lekko odrzucona;
- Notga jest przydzielana, a deformacja jest ustalona (niepoprawnie poprawnie skorygowana);
- Winding obserwuje się nie tylko w stopie, ale także w stawie kostki.
Objawy
Na pierwszym etapie pacjentów niepokoi się okresowy ból po przedłużonych spacerach lub długich obciążeniach pionowych (stojących lub siedzących na stopie). Z reguły zespół bólu nasila się podczas chodzenia w niewłaściwie wybranych butach. Kolejny etap choroby wiąże się z występowaniem krzywizny stopy: pacjenci w pozycji stojącej nie polegają na zewnętrznej krawędzi stopy, ale z całym obszarem. Obserwuje się niewielką zmianę chodu.
Na trzecim etapie określa się wysiłek rozmrożonej kości (zauważalnie niższy niż kostka na wewnętrznej powierzchni kostki), a także silna odwrócenie pięty na zewnątrz (pacjent stoi na podstawie wewnętrznej krawędzi kości pięty). Zaawansowane deformacja stóp Valgus charakteryzuje się wyraźną krzywizną zarówno samej stopy, jak i stawu skokowego. Pacjenci narzekają na silny ból w mięśniach dolnej części nogi, a także znaczące naruszenie chodu: kolana ocierają się o siebie, podczas gdy prawa i lewa stopa znajdują się w pewnej odległości.
Ciężka krzywizna stóp jest często skomplikowana przez deformację kolumny kręgosłupa (skolioza z różnymi pozycjami ramion i skrzydeł miednicy), osteochondrozy (uszkodzenie dysku międzykręgowego z utworzeniem przepukliny) lub artrozy (przedwczesne zużycie chęci wewnątrzwążenia w dolnej nodze, knee i HIP).
Jak zdiagnozować?
Diagnoza krzywizny stopy składa się z:
- Kontrola kliniczna, podczas której ortopeda wykrywa zmniejszenie łuków stopy, odchylenie kości pięty i pamięci RAM, widoczne „zniknięcie" zewnętrznego i wysięka wewnętrznych kostek.
- X -Ray - przystępna i pouczająca metoda, z którą można określić zmianę kąty nachylenia kości i parametrów liniowych ich relacji. Wskaźniki te są niezbędne do ostatecznej diagnozy i wyjaśnienia stopnia deformacji.
- Metoda rejestrowania kroków mających na celu określenie dokładnego stanu funkcjonalnego kończyny. Metoda polega na rejestracji czasu wsparcia poszczególnych części stopy podczas wykonywania kroku. W trakcie badania badane są również fazy walcowania stóp, które odzwierciedlają równowagę mięśni kończyny dolnej.
- Dynamiczna elektromiografia, która rejestruje aktywność elektryczną badanych mięśni i jej zależność od fazy krokowej.
- Fotoplesmografia z cyfrowym przetwarzaniem, która pozwala uzyskać wszystkie standardowe wskaźniki i określić typ/stopień krzywizny z dużą dokładnością.
Dodatkowa konsultacja neurologa (z deformacją spowodowaną skurczami lub porażeniem), może być wymagana endokrynolog (w przypadku cukrzycy lub zaburzeń tarczycy/przytarczyc) i ginekolog (gdy groźba). Jeśli krzywizna stopy pojawiła się na tle osteoporozy, konieczna jest densytometria - badanie gęstości kości.
Leczenie
Wśród głównych metod leczenia krzywizny Valgus stóp, wyróżniają się konserwatywne i operacyjne. Nie niszcz obolałych stawów z maściami i zastrzykami!
Konserwatywne podejście
Ten rodzaj pomocy ma na celu pozbycie się objawów choroby, ale nie eliminuje podstawowej przyczyny patologii.
Technika obejmuje:
- użycie wkładek ortopedycznych do wsparcia kości i plus, łuku stopy, a także eliminację zmian Valgus w środku i tyłu stopy;
- Tapowanie - mocowanie stopy i kostki za pomocą specjalnych wstążków klejowych o właściwej elastyczności. Taśma taśmowa jest noszona przez całą dobę w ciągu 3-5 dni, po czym są one wymienione;
- szycie butów ortopedycznych według poszczególnych standardów;
- Zastosowanie ortozy i innych urządzeń mocujących na stopie i kostce.
Metody konserwatywne obejmują również procedury fizjoterapeutyczne (Ozokerite, zastosowania parafinowe, elektroforeza, efekty magnetyczne), masaż i kompleks ćwiczeń fizjoterapii, opracowany dla konkretnego przypadku klinicznego. Uważaj! Obecnie większość ekspertów preferuje chirurgiczne metody leczenia, ponieważ terapia konserwatywna jest nieskuteczna (według statystyk jest bezużyteczna w 60% przypadków).
Interwencja chirurgiczna
Objętość działania i jego typ zależą od bezpośredniego stadium choroby. Zatem pierwszy stopień deformacji Valgus jest leczony przez mazianowe (usunięcie powłoki ścięgien do korekty napięcia ogólnego) lub osteotomii (rozwarstwienie) pięty w celu powrotu do pozycji prawidłowej anatomicznie. Na drugim etapie rozwoju choroby stosuje się przeszczep zakrętów ścięgien palców. Taka interwencja jest zwykle wykonywana na tle rozwarstwienia pięty lub artrodezy z okładem Ram (chirurgiczne unieruchomienie stawu między RAM i kości scafoidów).
Krzywizna stopnia III wymaga artrodezu kilku stawów stopy jednocześnie: bez plusów, pięciokubin-kubic i zeznania RAM. Takie trzyprzewodnikowe unieruchomienie jest często uzupełniane przez rozwarstwienie kości pięty. Na etapie patologii IV operacje rekonstrukcyjne są potrzebne nie tylko na stopie, ale także na kostce. W takim przypadku niestabilność więzadła jest dostosowywana za pomocą przeszczepów (z własnego ciała lub sztucznych materiałów). Objętość operacji samej stopy jest taka sama jak w przypadku III stopnia krzywizny.
Okres odzyskiwania
Rehabilitacja obejmuje spacery bez wsparcia na obsługiwanej nodze przez 2 miesiące. W tym samym czasie pacjent musi nosić wymienne gips z gipsu z 1, 5 do 3 miesięcy. Aktywne ruchy w obsługiwanej stopie zaleca się rozpoczęcie po 1, 5 miesiąca po operacji. W trzecim miesiącu wprowadzono kompleks wzmacniania wychowania fizycznego. Następnie jednak pacjentom zabroniono wyboistej chodzenia i aktywnych zajęć sportowych. Warto zauważyć, że można ocenić ostateczny wynik operacji zaledwie sześć miesięcy później.
Środki zapobiegawcze
Zapobieganie deformacji zatrzymania Valgusa obejmuje następujące miary:
- Wczesna korekta wrodzonych anomalii z niewłaściwym układem kości stóp lub skrócenie ziaren ścięgien (pionowa rozmrożona kość, krótkie ścięgno pięty);
- Korekta zaburzeń postawy (skolioza itp. );
- Terminowe leczenie traumatycznych zmian (złamania kości stóp, dolna noga, uda lub staw kolanowy, pęknięcia aparatu więzadła i ścięgien);
- Prawidłowa rehabilitacja po porażeniu (unieruchomienie) z powodu uszkodzenia układu nerwowego w przypadku zapalenia mózgu, poliomyelitis, udaru mózgu, naruszenia korzeni mózgowo -rdzeniowych dla przepuklin itp. ;
- Złagodzenie skurczu (stałe zmniejszenie) mięśni dolnej części nogi;
- Terapia chorób jednoczesnych: patologie układu kostnego z witaminą D (krzywicy), cukrzycy, osteoporozy (zmniejszenie gęstości kości), upośledzona funkcja tarczycy i gruczołów przytarczyc itp. ;
- Zmniejszenie masy ciała do normy (szczególnie z szybkim przyrostem masy ciała po menopauzie lub z powodu ciąży);
- Wybór butów ortopedycznych lub użycie supinatorów;
- Umiarkowana korekta stóp klubowych bez leczenia „nadmiernego korekcji" prowadzącej do wtórnej ekspresji stóp.
Zapobieganie postępowi choroby polega na stosowaniu konserwatywnych metod i wczesnych operacji rekonstrukcyjnych. W takim przypadku aktywność fizyczna jest ograniczona, aby zapobiec zniszczeniu i krzywizniom stawów kostki. Pamiętaj, że terminowe leczenie deformacji kalgusa stóp nie tylko poprawia jakość życia pacjentów, ale także zapobiega rozwojowi osteochondrozy i artrozy stawów kolanowych lub biodrowych!